"Patrzysz na mnie z taką wiarą, z jaką nigdy nikt nie odważył spojrzeć się"

"Patrzysz na mnie takim wzrokiem,
że z tego wszystkiego aż płakać się chce.
Patrzysz na mnie takim wzrokiem,
że bezczelnie proszę o jeszcze.

ref.W Twoim spojrzeniu słońca,
w Twoim tchnieniu wiatru,
w Twojej tęsknocie deszczu
czuję miłość Twoja, Panie.
W moim smutku i radości,
w moim zwątpieniu i pewności
czuję, czuję miłość Twoją Jahwe!

Patrzysz na mnie z taką wiarą,
z jaką nigdy nikt nie odważył spojrzeć się.
Patrzysz na mnie, choć nie mogę
odwzajemnić spojrzenia Twego, bo boję się,
chociaż wiem, że

ref.W Twoim spojrzeniu słońca…

Panie, co oznacza to, czym mnie doświadczasz ?
Twoje spojrzenie jest dla mnie oczyszczeniem.
Zapraszam Cię Boże do swojego życia.
Złap mnie Panie za rękę i porwij w otchłań Twojej miłości. "


Kiedy pierwszy raz usłyszałam ten utwór łzy popłynęły mi po policzkach. Rzeczy które moga sie wydawać nam prozaiczne niosą w sobie piękno Bożego charakteru. Bardzo lubię siedzieć przy oknie w deszcową pogodę. Kiedy świat tonie w mgle i strugach deszczu a liczne krople wodu uderzają o parapet. Wtedy czuję tęsknotę, a owe krople zdają się obmywać moje serce i moją duszę... Moje mysli biegną gdzieś tam... Kiedy znowu słońce odkrywa swą radosna ciepłą tarczę a wiatr nadziei odsuwa ciemne chmury czuję się żeśko. Zupełnie tak jakbym miała nową duszę... Czuję ciepło od blasków słońca które ogarniają mnie siedzącą przy oknie z twarzą zatopiona w dłoniach. Wewnatrz ogarnia mnie radość i chęć do życia. Kiedy znów nadciągną ciemne chmury mam tę pewność że w końcu wyjdzie słońce i wszystko będzie lepsze...

"Zadna pustynia nie jest tak rozległa żeby nie było na niej ani jednej oazy a żadna noc nie jest tak czarna żeby nie można było dojrzeć ani jednej gwiazdy"